OTTAN DAHA MI İNSANSINIZ?

Ottan daha mı insansınız?

Siz bir otun fotosentez yapmak için başak bir ota veya ağaca yalakalık yaptığını görebilir misiniz?

Düşünsenize aklı, fikri ve daha önemlisi muhakeme özelliği olmayan bir ot bile fotosentezi kendi yapar.

Bugün geldiğimiz noktada kula kulluk yapmak da üstünüze yok!

İnandığınız din ne olursa olsun kula eğdiğiniz boynu tanrınıza bile eğmişliğiniz yoktur…

Bugün bir ağaç gibi tek ve hür ve bir orman gibi kardeşçesine yaşayamıyor olmanızın sebebi nedir?

Kibriniz mi?

Kibriniz…

Neyse..

Daha fazla fotosentez yapabiliyor olmanız sizi otların efendisi mi yapıyor?

Üstelik bir ot olduğunuzu unuturcasına…

İşte insan da böyle bir varlık ama…

Geldiği yeri unutur, doğadan sıyırır kendini ve sanır ki bir ottan çok üstün…

Sanır ki bir ottan farksız…

Oysa ne gariptir ki otun üstüne basmanız bir sonraki bahara yeniden çıkmasına mani değildir…

Peki ya insan…?

Üzerine bastığınızda bir sonraki bahara öldürmüş olmaz mısınız?

Bence olursunuz?

Bunun sebebi insanın muhakeme yeteneğinin olmasıdır…

Muhakeme, kullanabilene bir azap!

Duygusal bir varlıktır ve muhakeme ettiğinde ağır bir karanlığa hapseder kendini…

Ailelerin çocuk eğitiminde, patronların çalıştırdığı işçilerde, arkadaşlıklarda, ilişkilerde vb. iletişim şekillerinde görürüz bunları…

Herkesin kendine has bir karanlığı hep vardır…

Herkes kendi karanlığını bir başkasının karanlığını derinleştirerek aydınlatmaya çalışır…

Oysa her şey mevsiminde güzeldir…

Ne bir ot yeşillenir mevsiminden önce, ne bir ağaç çiçek açar zamanından önce…

Ama insan…

Sonbaharda çiçek açmadığı için feryad figan eder,

Kışın solduğu için ağlar, sızlar…

Baharda çiçek açmadığında depresyona girer…

Tüm bunların ışığında köküne indiğinizde bireysel farkındalık seviyesi ile karşılaşırız…

Ne bir ot fotosentez için başka bir ota ihtiyaç duyar, ne bir ağaç çiçek açmak için başka bir ağaca…

Her şey tamamen mevsim ile alakalı,

Her şey tamamen farkındalık ile alakalı…

Biz insan olmayı fazla abartıyor olmalıyız ki, fazla anlam yüklüyoruz diğer insanlarla ilişkilerimize…

Oysa bu iş böyle değil diye düşünüyorum..

Ot olmak da tercih değil, çınar olmak da…

Ot olmak da acizlik değil, çınar olmak da bir büyüklük değil…

Neticede doğada hiçbir canlı başka bir canlıya ihtiyaç duymaz,

Hiçbir canlı başka bir canlının üzerinde bir kibir duygusu beslemez…

İnsan hariç…

Derdimiz insan ile…